Urodził się 15 kwietnia 1852 r. w Oies w południowym Tyrolu jako czwarte dziecko w ubogiej chłopskiej rodzinie. Ze względu na swe zdolności uzyskał pomoc od miejscowego proboszcza i podjął naukę
w Bressanone, gdzie w 1872 roku wstąpił do seminarium duchownego. Święcenia kapłańskie przyjął 2 lipcu 1875 r.
Od 1878 r. zaczął przygotowywać się do pracy misyjnej w Zgromadzeniu Słowa Bożego w Steyl, u boku jego założyciela św. Arnolda Janssena. Wraz z o. Janem Anzerem pobierali lekcje języka chińskiego. 2 marca 1879 r. wyjechał na misję do Chin. Pierwsze dwa lata spędził ucząc się języka, jednocześnie pracując duszpastersko wśród lokalnej społeczności. W 1881 r., razem z o. Anzerem, wyjechali w głąb Chin na powierzoną misję.
15 sierpnia 1885 złożył śluby wieczyste i został mianowany zastępcą wikariusza apostolskiego południowego Szantungu. Od 1894 pracował w stacji misyjnej w Wangzhuangu i pełnił tam obowiązki rektora seminarium duchownego i przełożonego prowincji. O. Józef opracował w języku chińskim objaśnienia katechizmu i inne pisma, np. reguły dla przodowników gmin chrześcijańskich, czy myśli przewodnie do kazań.
Nazywano go Fu Shenfu, fu znaczy szczęście, shenfu - kapłan. Zaraził się tyfusem, śpiesząc z pomocą potrzebującym w czasie epidemii
w 1908 r. Został pochowany pod 12. stacją drogi krzyżowej.
Został beatyfikowany 19 października 1975 r. w Rzymie przez papieża Pawła VI, a kanonizowany 5 października 2003 r.
(razem z Arnoldem Janssenem) przez Jana Pawła II.
Urodził się 5 listopada 1837 r. w Goch w prowincji Pruska Nadrenia niedaleko granicy niemiecko-holenderskiej. Po ukończeniu szkoły podstawowej, rozpoczął naukę w szkole rektorskiej w Goch, a po roku przeniósł się do gimnazjum w byłym klasztorze augustianów w Gaesdonck. W 1855 r. zdał egzamin dojrzałości.
Ze względu na wiek. nie przyjęto go do diecezjalnego seminarium duchownego w Münster, zaczął więc studia matematyczno-przyrodnicze w Münster. Kontynuował je w Bonn, gdzie zaczął przygotowywać się do kapłaństwa, studiując teologię. Po dwóch latach uzyskał dyplom nauczyciela i przeniósł się do seminarium w Münster. Święcenia kapłańskie przyjął 15 sierpnia 1861 r. Podjął pracę jako nauczyciel nauk ścisłych i przyrodniczych oraz jako wikary w Bocholt. Pełnił też funkcję dyrektora diecezjalnego Apostolstwa Modlitwy.
W 1873 r. przenosi się do Kempen, gdzie zostaje duszpasterzem i nauczycielem w liceum Sióstr Urszulanek, gdzie wydaje pismo misyjne - "Mały Posłaniec Serca Jezusowego", szerzący idee misyjne.
Po spotkaniu z prefektem apostolskim z Hongkongu, podjął plan utworzenia zgromadzenia misjonarzy. Z uwagi na szerzący się Kulturkampf emigrował do Holandii, gdzie przekształcił gospodę w Steylu na dom misyjny (późniejszy dom macierzysty werbistów). 15 czerwca 1876 r. po podpisaniu Statutu Domu Misyjnego złożył, wraz z Janem Anzerem śluby zakonne. W 1885 roku o. Arnold zostaje wybrany dożywotnim Przełożonym Generalnym Zgromadzenia. 7 grudnia 1889 r. założył Zgromadzenie Misyjne Służebnic Ducha Świętego, natomiast 8 grudnia 1896 r. Zgromadzenie Sióstr Służebnic Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji.
Od roku 1907 Arnold Janssen choruje coraz bardziej, przede wszystkim z powodu cukrzycy. Zmarł piętnastego stycznia 1909 r. Został beatyfikowany 19 października 1975 r. w Rzymie, a kanonizacji dokonał Ojciec Święty Jan Paweł II 5 października 2003 r.